1000
Ενάμιση μήνα μετά από το Grand Prix του Σακχίρ, το τι ακριβώς στόχευε η Mercedes AMG Petronas με τη στρατολόγηση του George Russell αντί του θετικού τότε στον Covid-19, Lewis Hamilton, είναι πλέον πιο έκδηλο από ποτέ.
Κόντρα στην κουτοπονηριά και τις θεωρίες συνομωσίας με πήλινες βάσεις, η γερμανική εταιρεία ήθελε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εσφαλμένα νόμισαν όσοι κολλούν το βλέμμα στον πρώτο κορμό δέντρου που θα βρουν μπροστά τους, αγνοώντας το δάσος. Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε γιατί ήταν από παράλογο ως αστείο το να θεωρεί κάποιος πως ηθελημένα έχασε τη νίκη σε εκείνο τον αγώνα, εξηγώντας με απλή λογική (αγωνιστική & επιχειρηματική) το γιατί δεν είχε κανένα λόγο να αναζητήσει τρόπους να «προστατέψει» τη φήμη του Lewis Hamilton, ζημιώνοντας ταυτόχρονα τα δικά της συμφέροντα.
Ενάμιση μήνα μετά λοιπόν κ ενώ απομένουν λιγότερα από 70 βράδια πριν την πρεμιέρα του παγκοσμίου πρωταθλήματος Formula 1 του 2021 (επίσης στο Μπαχρέιν), ο επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής είναι ακόμα μετέωρος. Δεν έχει υπογράψει νέο συμβόλαιο και παρότι το θέμα φαντάζει διαδικαστικό, η καθυστέρηση αυτή επιβεβαιώνει όλα όσα λέγαμε. Πάμε να δούμε το γιατί.
Κόντρα σε ότι θα περίμενε ο 36χρονος πλέον Βρετανός, η Daimler δεν έχει ακόμα υποχωρήσει στις οικονομικές του απαιτήσεις. Φημολογείται πως αυτές ανέρχονται στα 50 εκατομμύρια ετησίως για τριετές συμβόλαιο, συνοδευόμενες από κοινή γραμμή σε διάφορες εξωαγωνιστικές δραστηριότητες.
Μη παρεξηγηθώ: καλά κάνει και ζητάει ότι ζητάει ο Lewis. Είναι ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία του σπορ και έχει κάθε δικαίωμα να κοστολογεί όσο ο ίδιος νομίζει τις υπηρεσίες του. Τόσο εντός πίστας βάσει του πέραν κάθε αμφιβολίας ταλέντου του όσο κι εκτός πίστας, βάσει της εντυπωσιακής δημοτικότητάς του παγκοσμίως. Από εκεί και πέρα, είναι στην ευχέρεια του εργοδότη να αποφασίσει αν θα ανανεώσει τη συνεργασία των δύο πλευρών. Κι εδώ είναι που το όλο θέμα μετατρέπεται σε μία παρτίδα πόκερ.
Που ποντάρει ο Lewis; Στη λογική ότι θα είναι μεγάλο επικοινωνιακό φάουλ για τη Mercedes να χρεωθεί το διαζύγιο, να είναι εκείνη που θα οδηγήσει εκτός σπορ τον εν ενεργεία πρωταθλητή, για τα… λεφτά. Όμως ο Βρετανός, σε αυτό το παιχνίδι πόκερ, μάλλον δεν έχει καλό χαρτί. Και το ξέρει.
Πέρυσι τέτοια εποχή θεωρούσε την ανανέωση θέμα χρόνου, πιθανότατα και με τους όρους του. Όμως από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Κι όλα εις βάρος του:
#1 – Ο κορωνοϊός άλλαξε τα οικονομικά (και όχι μόνο) δεδομένα σε όλο τον κόσμο, οδηγώντας σε κρίση που με τη σειρά της έφερε πλήρη αναθεώρηση πολλών συμφωνιών .
#2 – Η Daimler κάνει βήματα προς τα πίσω. Μείωσε το ποσοστό της στην ομάδα και είναι ξεκάθαρα σε phase out, αφήνοντας το 66.6% των μετοχών στον Toto Wolff και την INEOS. Ώσπου να παραχωρήσει και το υπόλοιπο 33.3% και να παραμείνει στο σπορ ως προμηθευτής κινητήρων/συστημάτων μετάδοσης κτλ
#3 – Το σπορ έχει πάρει ρότα αντίθετη από εκείνη της ύπαρξης χρυσοπληρωμένων superstars. Μπορεί οι μισθοί των οδηγών να μη συμπεριλαμβάνονται στα budget caps αλλά ας είμαστε ρεαλιστές: είναι δυνατόν ένας οδηγός να αμείβεται με το 1/3 του συνολικού προϋπολογισμού μίας ομάδας;
Ενώ λοιπόν αυτά τα τρία κομμάτια έχουν βρει θέση το ένα δίπλα στο άλλο στο παζλ των αμφιβολιών, ήρθε ο Covid-19 για να δώσει στη Mercedes μία μοναδική ευκαιρία: να δοκιμάσει τις δυνάμεις της δίχως τον Lewis. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αλλά και πιο λογικό να αξιοποιηθεί ο επίσημος δοκιμαστής της ομάδας, Stoffel Vandoorne. Πιθανώς να έκανε και καλή δουλειά. Όμως ο Βέλγος που ουδέποτε δικαίωσε τις υψηλές προσδοκίες, δεν έχει το λεγόμενο “star quality”, ουδείς θα μπορεί να τον “πουλήσει” ως τον διάδοχο του Lewis ή τον “επόμενο Hamilton”. Τον Russell όμως;
Ο 22χρονος απολάμβανε ήδη το χαρακτηρισμό “star του μέλλοντος” και η γερμανική ομάδα είχε μία ανέλπιστη ευκαιρία να τον βάλει στη ζυγαριά δίπλα στον Lewis. Κι αυτός τράβηξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, επισκιάζοντας τον Valtteri Bottas και δείχνοντας γεννημένος για αυτή την πρόκληση. Ο Russell έκανε ακριβώς αυτό που ήθελε η Mercedes, ακριβώς αυτό πάνω στο οποίο πόνταρε προσφέροντάς του αυτή την ευκαιρία. Θα μου πείτε: «μα είναι δυνατόν να τους συγκρίνουμε όντας σε τόσο διαφορετική φάση της καριέρας τους;». Η απάντηση είναι όχι.
Προφανώς ο Hamilton είναι πιο ολοκληρωμένος πια (θυμηθείτε τον πόσο άγουρος ήταν στα πρώτα του χρόνια), μπαρουτοκαπνισμένος, με το ειδικό βάρος να καθορίζει στρατηγικές και τελοσπάντων, με 95 νίκες και 7 τίτλους στην πλάτη. Την ίδια ώρα ο Russell έχει να επιδείξει μόνο το 36-0 στις κατατακτήριες έναντι των teammates του μέχρι τότε και ένα τριήμερο φωτιά πίσω από το τιμόνι του μαύρου βέλους. Όμως αυτό το τριήμερο ήταν αρκετό για να τον χρίσει ως… αντίβαρο στη ζυγαριά.
Έχοντας δεδομένα το 2021 το κορυφαίο μονοθέσιο στο grid, πόσο χειρότερη δουλειά θα κάνει από τον Hamilton αν βάζει στον τραπεζικό του λογαριασμό το 1/10 των χρημάτων που ζητάει ο πρωταθλητής; Μη γελιέστε. Τα αφεντικά και τα διοικητικά συμβούλια, δεν αποφασίζουν βλέποντας highlights από καριέρες – αποφασίζουν βάζοντας κάτω αριθμούς. Στο τέλος της ημέρας, οι αποφάσεις προκύπτουν από μαθηματικά, όχι συναισθηματισμούς.
Και η Daimler κάθεται στο τραπέζι διατεθειμένη να ρίξει εμφατικά στην τσόχα το χαρτί “Russell”, το οποίο θα είναι οικονομικό, ελπιδοφόρο και παρά τα εμφανή μειονεκτήματα, θα μπορεί να αποτελέσει ένα συναρπαστικό, πολυετές, βιώσιμο και πιθανότατα επιτυχημένο project.
Δίχως εναλλακτικές σε Scuderia Ferrari ή Red Bull Racing, ο Hamilton αδυνατεί να ρισκάρει και να απαντήσει: «τα βλέπω». Εξ ου η τόσο μεγάλη καθυστέρηση και οι σχεδόν ατέρμονα συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις, ώσπου να βρεθεί η χρυσή τομή. Κι εδώ, ίσως να βάλει και η INEOS το χεράκι της.
Άρα εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη, η Mercedes ήθελε όσο τίποτα τη νίκη του Russell. Γιατί μεταξύ άλλων, ήξερε πως θα μπορούσε να κόψει μερικά εκατομμύρια από το επόμενο συμβόλαιο του Lewis.
By Panos Seitanidis