1000
Τούτο είναι ένα blog αγανάκτησης. Ένα blog απογοήτευσης. Ένα blog απορίας. Πως γίνεται με ότι κι αν συμβαίνει στις πίστες του μαγικού κόσμου της Formula 1, να ψάχνουμε πάντα (και δυστυχώς να βρίσκουμε πάντα) δράκους στο παραμύθι; Γιατί πρέπει κάθε αγώνας της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού να είναι όσο ύποπτο είναι το «άσο ημίχρονο-διπλό τελικό» στο Αστέρας Κάτω Παναγιάς-Θύελλα Μαυροσουβάλας;
Ειδικά στο Sakhir Grand Prix, έναν αγώνα με ανατροπές, με αναπάντεχο αποτέλεσμα, με ενδιαφέρον, οι συνωμοσιολόγοι ξεσπάθωσαν. Κι αντί να απολαύσουν ένα θεαματικό Grand Prix με ενδιαφέρον εντός και εκτός πίστας, αναζήτησαν ύλη για το Μακελειό και τη Sun. Βαρύγδουπη, φασαριόζα αλλά με θεμέλια τόσο σαθρά που δεν μπορεί να σταθεί πέραν της πρώτης ανάγνωσης. Πάμε λοιπόν να κυνηγήσουμε τους δράκους.
Για ποιο λόγο η πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία της Formula 1, που εκπροσωπεί ένα παγκόσμιο premium brand, να γελοιοποιηθεί ηθελημένα; Ακόμα κι αν για λόγους πέραν της δικής μου λογικής ή φαντασίας ήθελαν να χάσουν τον αγώνα, γιατί να το κάνουν με τόσο εμφατικά αστείο τρόπο; Θα μπορούσαν απλά να καλέσουν ένα μονοθέσιο στα pit, να δήλωναν ότι το αποσύρουν διότι είδαν κάτι ανησυχητικό στην τηλεμετρία και να λήξει το θέμα εκεί. Όχι να δώσουν τροφή στο Σεφερλή.
Βέβαια, το να λες πως μία ομάδα που σαρώνει, γενικά αλλά και συγκεκριμένα στον αγώνα αυτό, αποφασίζει ξαφνικά να χάσει, να μειώσει το χρόνο τηλεοπτικής προβολής, την προβολή μέσω media και social media, να χαλάσει τα στατιστικά της, όλα αυτά κι άλλα μαζί, που μπορεί να βρει ίχνος λογικής; Και δεν χρειάζεται πτυχίο marketing για να καταλάβει κανείς το πόσο επηρέασε αρνητικά την προβολή της ομάδας/εταιρείας παγκοσμίως.
Συνεχίζουμε. Για ποιο λόγο να μη θέλει η Mercedes να κερδίσει ο Russell; Είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό της στοιχείο, είναι ο μελλοντικός της πρωταθλητής, γιατί να θέλει να του στερήσει τη χαρά της νίκης; Διάβασα και ήθελα να σπάσω την οθόνη μου πως δεν άφησαν τον μικρό να κερδίσει για να μη χαλάσει η εικόνα του Hamilton. Συγνώμη αλλά χέστηκε η Mercedes για την εικόνα του Hamilton. Χέστηκε για το αν ο Κώστας ή ο Πάνος έχουν τη «χ» ή την «ψ» εικόνα για τον Lewis.
Αντίθετα, η σπουδαία απόδοση του Russell γέννησε δημοσιότητα η οποία επίσης, φέρνει περαιτέρω προβολή. Και το σημαντικότερο: έδειξε πως η γερμανική εταιρεία θα μπορούσε ενδεχομένως να επιβιώσει και χωρίς τον πρωταθλητή της. Άρα στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις με τον Hamilton για το νέο συμβόλαιο, θα είχε ένα επιπλέον διαπραγματευτικό ατού για να μειώσει λίγο τις οικονομικές του απαιτήσεις. Ο Hamilton είναι οδηγός της Mercedes για μερικές ημέρες ακόμα. Ο Russell φέρεται πως είναι δεμένος για μία δεκαετία. Ζυγίστε τα.
Κι αν η Mercedes δεν ήθελε να κερδίσει ο μικρός, γιατί του έδωσε τη W11; Δεν έκανε κάποιο θαύμα, επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις όσων τον θεωρούν μελλοντικό πρωταθλητή. Ας τον άφηνε στη Williams, να έδινε το μαύρο βέλος στον τίμιο αλλά με ελάχιστη εμπειρία από τη διαχείριση των φετινών ελαστικών Stoffel Vandoorne. Ή ακόμα καλύτερα, στον Esteban Gutierrez. Πίσω κι από τον Albon θα ήταν. Ναι, με αυτή τη Mercedes. Δεν ήταν ευκολότερη μία τέτοια ήττα;
Και το σημαντικότερο. Έστω πως ισχύουν όλα τα παραπάνω. Έστω πως αυτές ήταν οι προθέσεις και αυτό ήταν το πλάνο για να χαθεί η νίκη και να μη μειωθεί κάπως το πρεστίζ του Hamilton. Όλα όσα έγιναν, κατάφεραν το σκοπό τους; Αυτός δηλαδή που πιστεύει πως όλα αυτά έγιναν επίτηδες για να μη σχηματίσει την «χ» άποψη, επειδή έγιναν δεν τη σχημάτισε τελικά; Ή κατάφερε να τους κοροϊδέψει, να χάσουν και τον αγώνα, να μην τον πείσουν κιόλας;
Προσοχή: δεν λέω πως η F1 είναι ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος. Πέραν της διαρκούς προσπάθειας ΟΛΩΝ να διευρύνουν τα όρια των κανονισμών και να αλλάξουν την ερμηνεία τους (κοινώς, δεν κλέβω αν δεν με πιάσεις να κλέβω), έχουμε δει στο παρελθόν αμαρτωλές τακτικές. Κανείς δεν θα ξεχάσει το crash-gate που εμπνεύστηκε ο Flavio Briatore, κανείς δεν θα με πείσει πως το 2007, μετά το spy-gate, δεν υπήρξε άτυπη συμφωνία να παραμείνει στο σπορ (άρα και ζωντανή) η McLaren, με αντίτιμο την απώλεια του τίτλου.
Όμως οι αναπόφευκτες αστοχίες σε βάθος 70 χρόνων ιστορίας του σπορ, απέχουν πολύ από το να κρίνουμε ως «στημένο» οτιδήποτε δεν είναι καλό για την ομάδα μας. Έχω γράψει πολλάκις πως ο οπαδισμός αποτελεί εξαιρετικά κακό σύμβουλο. Κι όταν βλέπεις το σπορ ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο χρώμα, πάντα δράκους θα βρίσκεις. Μόνο που έτσι χάνεις την ουσία. Χάνεις την ομορφιά της F1.
Αλλά καταλήγω πως όλα έχουν να κάνουν με την απέχθεια μεγάλης μερίδας του κοινό στο πρόσωπο του Hamilton. Φοβάμαι όχι αποκλειστικά για αγωνιστικούς λόγους. Διότι κοινός παρονομαστής όλων των συνωμοσιών είναι αυτός. Στο τέλος της ημέρας, για κάποιους, ο Hamilton φταίει για όλα.
Θετικός στον Covid ο Lewis; Στημένο είναι.
Αρνητικός μετά από 10 μέρες; Πάλι στημένο είναι.
Κερδίζει η Mercedes; Στημένο είναι.
Χάνει η Mercedes; Μα φυσικά στημένο είναι.
Μου κάηκε το βίντεο; Στημένο ήταν, ο Hamilton φταίει.
Μου έκοψε το αυγολέμονο; Κι εδώ τα ίδια, μα φυσικά ο Hamilton φταίει.
Κάπου όμως πρέπει να μπει ένα φρένο σε αυτό τον παραλογισμό. Όλη αυτή την απαξίωση. Τον Hamilton δεν τον συμπαθούσα τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Ήταν επιθετικός/άγουρος στην πίστα, μου φαινόταν ανειλικρινές όλο το «πακέτο» που παρουσίαζε εκτός μονοθεσίου.
Στην πορεία με κέρδισε σαν προσωπικότητα, με έπεισε και με το παραπάνω ως οδηγός, έχω φτάσει να τον υπερασπίζομαι όσο κανέναν, ακριβώς επειδή όλος αυτός ο πόλεμος των haters, είναι ένας πόλεμος τόσο μα τόσο άδικος. Εκτός κι αν είναι κι όλα αυτά στημένα. Από τον ίδιο, για να γίνεται ντόρος γύρω από το όνομά του. Μόνο αυτό δεν έχουμε ακούσει ακόμα.
By Panos Seitanidis