1000
Ο Lewis Hamilton είναι ένα βήμα από την κατάκτηση ενός ακόμα παγκόσμιου τίτλου, συνεχίζοντας την επέλασή του στην υβριδική εποχή της Formula 1. Κι όμως, μη κρυβόμαστε, παρά τα σπουδαία επιτεύγματά του, δεν λαμβάνει την αναγνώριση που θα έπρεπε να συνοδεύει τις επιτυχίες του.
Κατέχει πλέον τα περισσότερα ρεκόρ της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού και έχει φτάσει τον σπουδαίο Michael Schumacher στα δύο σημαντικότερα. Μοιράζονται από 91 νίκες ενώ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως στο τέλος του δρόμου για τη φετινή σεζόν, θα έχουν κι από επτά παγκόσμια πρωταθλήματα.
Μετά τα πρώτα 11 Grand Prix του 2020, ο Βρετανός απολαμβάνει προβάδισμα 69 πόντων έναντι του teammate του στη Mercedes, Valtteri Bottas, ενώ ο Max Verstappen της Red Bull Racing είναι 83 βαθμούς πίσω. Κοινώς, από εδώ και πέρα του αρκεί να τερματίζει τρίτος για να καθίσει ξανά στο θρόνο. Ότι κι αν κάνουν οι δύο προαναφερθέντες που είναι οι μόνοι που τον καταδιώκουν.
Τι σημαίνει αυτό; Πως αν ήθελε, αν η πάντα εναλλακτική του σκέψη έφτανε σε μία τόσο τραβηγμένη, τόσο γεναία απόφαση, ο Hamilton θα μπορούσε να κάνει τη μεγαλύτερη -από τις πολλές- μαγκιές της καριέρας του.
Ο οδηγός που έσπασε το «γκέτο» της Formula 1 κι όχι απλά ήταν ο πρώτος έγχρωμος που έκανε το μεγάλο βήμα αλλά εξελίχθηκε με το «καλημέρα» σε πρωταγωνιστή. Ο οδηγός που στην πρώτη του σεζόν ανέβηκε στο βάθρο, πήρε νίκη, επιτεύγματα που άρχισε να πολλαπλασιάζει!
Ο οδηγός κατέκτησε τον τίτλο του 2008 και τέσσερα χρόνια μετά πήρε μία καθοριστική απόφαση: να αφήσει τη McLaren που κέρδιζε, ποντάροντας στην προβληματική ακόμα Mercedes. Απόφαση που του εξασφάλισε 6 ακόμα τίτλους (αφού κι ο φετινός είναι τυπική διαδικασία).
Παρά τα παραπάνω, κακά τα ψέματα, δεν εισπράττει το σεβασμό που θα έπρεπε. Ισοφάρισε μετά από 14 χρόνια τις 91 νίκες του Schumi και παρά την αναγνώριση από την οικογένεια του Γερμανού, στα social media ακολούθησε χαμός. Κι αυτό διότι οι μισοί είτε τον υποστηρίζουν είτε κατανοούν πόσο σπουδαία είναι αυτά που έχει πετύχει αλλά οι άλλοι μισοί, αναζητούν δικαιολογίες, αιτίες κι αφορμές για να ξεθωριάσουν τη λάμψη του. Είναι άδικο. Είναι λάθος.
Κανένας δεν έγινε πρωταθλητής οδηγώντας κάρο κι όλοι οι σπουδαίοι είχαν περιόδους που οδηγούσαν για ομάδες που είχαν το πάνω χέρι. Άλλωστε κι αυτό είναι μία ένδειξη της αξίας ενός πιλότου: να τον θέλει μία ομάδα που πρωταγωνιστεί. Και παράλληλα ένα καθοριστικό κριτήριο για την κληρονομιά που θα αφήσει: να έχει κάνει στην καριέρα του τις σωστές επιλογές.
Στην περίπτωση του Hamilton ισχύουν και τα δύο και πραγματικά εύχομαι στο μέλλον, το ευρύ κοινό της Formula 1 να είναι πιο ανοιχτόμυαλο, πιο ουδέτερο, πιο δεκτικό απ’ ότι σήμερα. Το παιδί από το Στίβενεϊτζ να γίνει σύντομα αποδέκτης της αναγνώρισης που δικαιούται. Δεν μένω στους θεατές/οπαδούς.
Θεωρώ αδιανόητο μετά από τόσα σπουδαία επιτεύγματα και με ξεκάθαρο κοινωνικό έργο, να είναι απλά MBE και να μην έχει χριστεί ιππότης. Πράγμα που έχει συμβεί με πολλούς άλλους Βρετανούς αθλητές, ξεκάθαρα μικρότερου βεληνεκούς. Φοβάμαι πως δεν είναι τυχαίο.
Είναι όλα αυτά μία μεγάλη αδικία για ένα παιδί που ήρθε και άλλαξε τον κόσμο της Formula 1; Είναι.
Είναι λογικό να θέλει να διαλύσει όλα τα ρεκόρ ώστε να τοποθετήσει το όνομά του σε όλες τις κορυφές της Formula 1; Είναι.
Θα το κάνει; Είναι πια θέμα χρόνου.
Από τώρα είναι φαβορί και για τον τίτλο του 2021, μιας και οι αλλαγές κανονισμών έχουν μετατοπιστεί λόγω Covid-19 για το 2022. Και μη γελιέστε, παρότι πια 35άρης, είναι σε τόσο καλή σωματική/ψυχολογική κατάσταση που μπορεί να συνεχίσει για αρκετά χρόνια. Είμαι σίγουρος λοιπόν ότι σύντομα, κάθε σπουδαία κατηγορία στατιστικών της Formula 1 θα έχει το όνομά του στην κορυφή. Μαγκιά; Τεράστια!
Όμως την περασμένη Κυριακή, κατά τη διάρκεια της άτυπης «παράδοσης-παραλαβής» του απόλυτου θρόνου, με τη συμβολική κίνηση της οικογένειας Schumacher να του δώσει, μέσω του Mick, ένα κράνος του Michael, σκέφτηκα μία εναλλακτική. Είναι ακραία, οι παραπάνω 647 λέξεις εξηγούν γιατί δεν έχει λόγο να την ακολουθήσει αλλά διάολε, θα ήταν μία κίνηση συγκλονιστική.
«Φυσικά όλοι νοιάζονται για τα ρεκόρ και τη κληρονομιά που θα αφήσουν, όμως αυτό δεν είναι το μοναδικό μας κίνητρο. Αυτό που πέτυχε ο Michael Schumacher στην καριέρα του, έθεσε τα στάνταρ με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν έχω τίποτα παρά το μέγιστο σεβασμό για τα επιτεύγματά του. Δεν τρέχω για να κυνηγώ ρεκόρ άλλων οδηγών. Θέλω απλά να είμαι όσο γίνεται καλύτερος», μου είπε όταν πριν μερικούς μήνες καθίσαμε σε ένα τραπέζι στις εγκαταστάσεις της Mercedes στο Brooklands της Αγγλίας και συζητήσαμε στο πλαίσιο μίας αποκλειστικής συνέντευξης με αρωγό τη Monster Energy.
Για σκέψου λοιπόν ρε Lewis μία ιδέα…
Δεν χρειάζεται να πάρεις άλλη νίκη φέτος. Τερμάτιζε απλά τρίτος. Και πάλι πρωταθλητής θα είσαι.
Ισοφάρισες το ρεκόρ των 91 νικών του Schumacher. Μείνε εκεί.
Ισοφαρίζεις το ρεκόρ των 7 παγκόσμιων τίτλων του. Μείνε εκεί.
Και ολοκληρώνοντας τον αγώνα της Yas Marina, κάπου ανάμεσα στις σαμπάνιες και τους πανηγυρισμούς, ζήτα ένα μικρόφωνο, στάσου μπροστά στις κάμερες.
Συγκλόνισε τον κόσμο όλο και πες πως αποφάσισες να σταματήσεις εκεί!
Τα κέρδισες όλα με την αξία σου, με την ικανότητά σου, με την ψυχή σου.
Δεν έχεις κάτι άλλο να αποδείξεις αγωνιστικά. Η ιστορία έχει γραφτεί. Με χρυσά γράμματα.
Δείξε πως έχεις μεγαλείο μέσα σου και πες πως ενώ μπορείς να κάνεις όλες τις κορυφές δικές σου, ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ αυτές τις δύο να τις μοιράζεσαι.
Για τον Michael που είναι στην κατάσταση που είναι.
Για τον Michael που έβαλε γερά θεμέλια σε αυτή την ομάδα με την οποία κατέκτησες τα πάντα – κι ας μην αναγνωρίστηκε ποτέ η συνεισφορά του.
Αλλά πάνω απ’ όλα για εσένα. Δεν θα χάσεις τις πρωτιές, δεν θα χάσεις τις μάχες σου.
Θα έχεις όμως κάνει κάτι, που ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα μπορεί πια να αμφισβητήσει.
By Panos Seitanidis